Civil Care Service (CCS) Van levensbelang voor de burger:
Bij grote incidenten, calamiteiten en (on)voorspelbare situaties van klimaatverandering is de burger de eerste 72 uur op zichzelf aangewezen. Doet zich zo’n grote ramp voor dan zijn tijdens de eerste fase van zo’n ramp mensen op zichzelf aangewezen.
Dit laatste is het signaal uit de kringen van de reguliere crisisorganisaties, dat hiermee met de burgers wordt gedeeld. Dit signaal versterkt de boodschap van Lieshout, brandweercommandant Veiligheidsregio Amsterdam. Maar de overheid deelt informatie over Veiligheid niet met de burgers en betrekt hen daar niet bij. De voorbereidingen zouden op orde zijn.
Burgers zouden zich ten onrechte zorgen maken. Maar het risico van de op zichzelf aangewezen burger moet serieus worden genomen. Zo niet, dan is in elk scenario de burger het enige slachtoffer.
Een Tweede Kamerlid heeft trouwens onlangs vanuit een met De Buurt Bestuurt gedeeld besef van urgentie ons benaderd over het onderwerp ‘Veiligheid’. In het algemeen echter, hebben zulke toekomstscenario’s bij de politiek geen prioriteit, wellicht bij gebrek aan de noodzakelijke kennis.
Het vooruitzicht van politiek die weer excuses maakt en door het stof gaat?
Dàt laat De Buurt Bestuurt zich niet gebeuren.
Het is de hoogste tijd voor de Civil Care Service (CCS)
De CCS moet als volgt vorm krijgen.
De burgers dienen over bevoegdheden te beschikken Dit moet de overheid faciliteren. Net als uitrusting, training en oefening van de burgers.
Op wijkniveau door middel van bijvoorbeeld samengestelde CCS- wijkteams. Als basis dient de functie van bedrijfshulpverlener(bhv’er) of vergelijkbare functie als de bhv’er, plus extra aanvulling zodat die kan functioneren onder moeilijke omstandigheden. Op regionaal niveau worden de burgers onder de Veiligheidsregio’s gebracht.
Op landelijk niveau behoren de burgers te worden opgenomen in de centrale aansturing, als onderdeel van de hulpverlening.
De Buurt Bestuurt vertrouwt de burgers. Maar vertrouwt de overheid de burgers wel? In de afgelopen Coronacrisis hebben de burgers wel zelf het initiatief genomen voor solidariteit, als een ding van de burgers, niet van de overheid.
De overheid moet maar laten zien dat zij hun stinkende best (willen)doen voor Veiligheid. Dat vraagt om vernieuwing in de organisatie van Veiligheid. Nu! Die vernieuwing moet ook tot uitdrukking komen in de CCS als nieuwe noodzakelijke structuur. Financiering van een organisatie als de CCS zou uit de Algemene Middelen betaald moeten worden.
Als het er echt op aankomt is het onvermijdelijk dat de overheid en de burgers zij aan zij met elkaar optrekken. Dat vraagt om onderling samenwerkende en medeverantwoordelijke burgers, net zoals zij vroeger de veiligheid voor de burgers organiseerden. Veiligheid moet altijd op alle niveaus met de burgers verbonden worden. Herinrichting van het openbaar bestuur als een vorm van meebesturen door de burgers is onvermijdelijk. Op voet van medezeggenschap met de nodige bevoegdheden en verantwoordelijkheden.
Die medezeggenschap krijgt vorm in de Wijk OR, met budgetrecht voor Veiligheid (bijv. AED’S), met de stadsdeelwethouder als politiek bestuurlijk verantwoordelijke. Het is de bedoeling dat de stadsdeelwethouder fungeert als crisismanager. Dit kan door aan de stadsdeelwethouder de hoedanigheid van wethouder Veiligheid en van voorzitter van de Veiligheidsregio toe te kennen.
Kees Berenbak en Tom Nathans
De Buurt Bestuurt
